هر کس که در دست محرم دست دارد
بر آتش سوزان این غم دست دارد

عشق حسین ابن علی(ع)بی شک و تردید
در ذره ذره کار عالم دست دارد

بر روی نی دیوانه کرده عالمی را
زلفی که در آن باد درهم دست دارد

ما کربلایی زاده ایم و تربت تو
از ابتدا در خلق آدم دست دارد

تاثیر روضه چشم را حساس کرده
حتی به هر مردی که خاتم دست دارد

اینجا به یاد کف العباس علمدار
نقش و نگار روی پرچم «دست» دارد

تنهای تنها کربلایت قاتلم نیست
مشهد ، نجف ،. . . او چند تا هم دست دارد

باز این رسیده شور و هوای عزای تو
وقت دگر رسیده به یاد نوای تو

تا بیرق عزای تو باشد که بر قرار
گشتم اسیر لطف و صفای سرای تو

تا آن زمان که جن و ملک نوحه میکنند
من چون کبوتر ره کرب و بلای تو

چون سر ز تن بریده بدندت حرامیان
تنها بدین شهادت و مردن سزای تو

بخشیدن و شفاعت مردم به روز حشر
گشته جواب آن مه اشک این جزای تو

هر بنده ای که گشته اسیر ولای دوست
حاتم بگشته هر شب و روزش گدای تو

در ظهر محشری که به پا شد به دشت خون
هر عاشقی گرفته ز جانش هوای تو

این سی شب محرم آخر نباشدم
باشد که عمر بی هدفم شد فدای تو

در جنگ تن به تن که تو کردی به دشت خون
رحمی نشد به راس و به قلب و ردای تو

از رفتن و شهادت تو درسمان چه شد
آسان گذشتن از همه دنیا ندای تو

چه می شود كه به ما چند روسری بدهید